“Ik ga voor de wow-factor”
Al op zijn dertiende wist Jeffrey de Boer dat hij chef-kok wilde worden. Maar wat doe je als je je doel op je 29e al hebt bereikt?
Altijd bezig
Het duurt even voor ik hem kan interviewen, hij heeft het druk. Maar als hij uiteindelijk tegenover mij zit, is hij er ook helemaal. ‘Ik ben altijd bezig, altijd druk’, verontschuldigt hij zich met een glimlach. ‘Stilzitten doe ik een keer per week, als ik ga vissen. Dan kan ik mijn kop leegmaken en mijn gedachten ordenen.’
Vervelen is er inderdaad niet bij als ook je vrouw in de horeca werkt en je een dochter en een zoon in de basisschoolleeftijd hebt. ‘Op woensdag is er oppas, de rest vangen we zelf op. Maandag is bij ons papadag.’ Na jaren te hebben genoten van de drukte en gezelligheid in het centrum van Apeldoorn, woont het gezin nu in een droomhuis aan de rand van de stad.
Old school
Dat Jeffrey niet het type was om dagenlang stil te zitten, zag zijn omgeving al toen hij nog een jochie was. ‘Vrachtwagenchauffeur worden leek mij wel wat. “Zou je dat wel doen?” vroegen mijn leraren voorzichtig. Ik ben toen de koksopleiding gaan doen en dat was meteen raak.’ Na zijn diplomering ging hij aan de slag bij Golden Tulip Doorwerth. Vervolgens kwam hij bij Orpheus in Apeldoorn terecht, waar chef-kok Henk Testerink de scepter zwaait. ‘Een kok van de oude stempel, recht voor zijn raap en met veel kennis. Van hem heb ik heel veel geleerd.’
Wat wil ik?
‘Na een paar jaar kon ik bij de Veluwse Bron aan de slag als zelfstandig kok. Ik klom op tot souschef en vervolgens chef-kok. Het was een fantastische, maar door de snelle groei van het bedrijf ook heftige baan. Ik gaf leiding aan een groot team. Uiteindelijk dacht ik: ik houd van blije gezichten en maak het graag iedereen naar zijn zin, maar wat wil ik zelf? Ik maakte de overstap naar de functie van souschef bij Bilderberghotel Wolfheze.’ Toen dat werd overgenomen door Fletcher, nam Jeffrey ontslag. Meteen werden hem vier banen aangeboden. Hij koos voor Stern. Waarom? ‘Omdat ik een goed gevoel had bij Stern. Het is een subliem familiebedrijf. Iedereen gaat er voor elkaar door het vuur. Bij binnenkomst en vertrek geef je elkaar een hand, als teken van respect.’
Energie
‘Catering is een vak apart. Heel anders dan horeca. Ik krijg er ontzettend veel energie van. Het is een uitdaging, elke dag is anders, op de automatische piloot werken kan hier niet. En je bent altijd bezig met de gasten en wat zij willen. Ik volg Jan-Henk Lotterman op als chef-kok. Hij heeft hier vijftien jaar gewerkt en was erg geliefd. Dat Jos en Maria het mij gunnen om hem op te volgen stemt me dankbaar, en motiveert me nog eens twintig procent extra bij te zetten. Ik wil Jan-Henk ook bedanken voor zijn bereidwillige steun in de afgelopen drie maanden! Stern is een bijzonder bedrijf met bijzondere mensen.’
De lat
‘Nu Jan-Henk weg is, mag ik mijn eigen stempel op de keuken gaan drukken. Kwaliteit, entertainment en smaakbeleving voor de gasten maken daar deel van uit. Ik ga voor de wow-factor. Ik leg de lat steeds hoger en kijk tot hoever ik kan gaan. Het predicaat sterrenchef boeit me niet. Iedereen kookt op zijn eigen manier. Ik geloof dat het energie geeft om het beste uit jezelf te halen. Dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn team. Ik wil mensen motiveren en stimuleren om zich te blijven ontwikkelen. Ik wil hen meenemen, het samen met hen doen. Jos en Maria vragen veel van hun personeel, maar zijn ook heel goed voor hen. Ik heb diep respect voor Jos en Maria. Ze leiden een groeiend bedrijf, zijn groot in exclusiviteit en kwaliteit en luisteren heel goed naar de gast.’ Heel graag zou Jeffrey eens koken voor de koning en koningin. En, over tien jaar, voor zijn voorganger Jan-Henk.
Meer weten over het werk van Jeffrey? Neem dan contact op.
