Sprookje over Asperge

Wilt u een gerecht met asperges bestellen? Klik dan hier.

Stern Catering Bloemkool en wortels groente asperges

   

De ontvoering van Asperge

Eens, heel lang geleden was er eens een jongetje dat Asperge heette. Hij was heel trots op zijn naam. Zo’n exclusieve, bijna koninklijke naam met Frans accent had immers niemand! Zijn vriendjes waren heel jaloers. Zij moesten het doen met oer-Hollandse, doodgewone namen als Prei, Bloemkool en Wortel.
Langzaam begon hun jaloezie hun gedachten steeds meer te vergiftigen. En met hun jaloerse gedachten besmetten ze elkaar. ‘Hij denkt dat hij beter is dan wij’, zei Prei tegen Wortel. ‘Hij voelt zich ver boven ons verheven’, beaamde Wortel. ‘Zullen we hem een lesje leren?’, stelde Bloemkool voor. Wekenlang dachten ze aan niets anders. Hoe zouden ze Asperge laten zien dat hij gewoon een groente was als alle andere groenten?

Asperge was zich ondertussen nergens van bewust. Hij had helemaal geen tijd om zich druk te maken om zijn vrienden. Al zijn aandacht ging uit naar zijn persoonlijke ontwikkeling. Hoe kon hij zich optimaal ontplooien? Hoe supervers op het bord van de consument belanden? Hoe zorgen dat zijn bijzondere smaak volledig tot zijn recht zou komen? Hij solliciteerde bij Ogink in Raalte. Met succes! Herman Ogink zei hem dat hij er desnoods persoonlijk voor zou zorgen dat Asperge – perfect geschild met de beste dunschiller en dus helemaal zonder draad – bij Stern Catering en Partyservice zou belanden. Natuurlijk zouden zijn schillen met hem meegaan.

Ter voorbereiding ging Asperge zelfs alvast bij Sterns chef-kok Jan-Henk langs. Die liet hem kiezen hoe hij straks wilde gloriëren. Asperge mocht kiezen uit twee bereidingswijzen:
1. Geblancheerd in bouillon van zijn schillen, met een takje foelie erin. Zo zou er geen enkel smaakverlies optreden. Bovendien zou het vocht ook nog voor een heerlijke Aspergesoep gebruikt kunnen worden.
2. Sous-vide. Zijn leerkracht had hem weleens verteld wat dat was, maar Asperge kon het zich niet meer herinneren. Gelukkig wist Jan-Henk er alles over. Sous-vide is een moleculaire kooktechniek waarbij je onder vacuüm gaart, legde hij geduldig uit. Asperge zou met wat boter en bouillon net onder het kookpunt langzaam garen in een afgesloten zak. Ook met deze kooktechniek zou zijn smaak optimaal behouden blijven.
Het klonk Asperge allemaal als muziek in de oren. Hij verheugde zich enorm op de reis die komen ging en waarbij hij zou worden waarvoor hij was bestemd: het witte goud, koning van de groente, parel van het land. Een smaakbeleving van jewelste!

Na zijn bezoek aan Jan-Henk nam Asperge verheugd de bus terug naar zijn plekje op het aspergeveld. Daar zou hij de oogstdag afwachten en aan zijn avontuur beginnen. Maar onderweg gebeurde er iets wat hij nooit had verwacht.

Drie groentes met bivakmuts sprongen voor de bus. De chauffeur kon de groentes maar net ontwijken en voor hij het wist, stonden ze al naast hem. Ze bekeken de passagiers, zagen Asperge zitten en sleurden hem de bus uit. De chauffeur kreeg de opdracht onmiddellijk verder te rijden. Ruw werd Asperge in de berm gesmeten, terwijl de bus uit het zicht verdween. Achter een hoge struik stond een auto. De gebivakmutste groentes gooiden Asperge achterin en reden met hem weg. De rit duurde niet lang. Na een minuut of tien stopte de auto voor een huis. Asperge werd naar binnen gebracht, naar de keuken. ‘Nu zal je merken dat jij ook maar een doodgewone groente bent’, gromde een van de mutsen. Hij duwde Asperge in de richting van het fornuis. Daar zag Asperge een aspergepan staan. Asperge raakte in paniek. ‘Nee, geen aspergepan!’ schreeuwde hij. ‘Daar word ik een slechte asperge van! Door de stoom wordt mijn kopje snotgaar en omdat ik er rechtop in sta ga ik scheefhangen! Doe me dit niet aan!’ De bivakmuts luisterde niet en tilde hem op. ‘Alsjeblieft, alsjeblieft’, huilde Asperge. ‘Als je me wilt koken, doe dat dan in ieder geval in een pan waarin ik kan liggen!’ Met een klein stemmetje vervolgde hij: ‘Het enige doel van mijn leven is diegene blij maken die mij eet. Meer verlang ik niet. Jullie mogen alles met mij doen. Maar zorg dat ik niet vergeefs heb geleefd.’

Stern Kopenhagen Christiansborg slot 5
Stern Catering asperges

Het was even stil. Toen zag hij dat de bivakmutsen elkaar aankeken. De spanning was om te snijden. ‘Wil jij…’ begon de een. ‘Ik weet niet…’ aarzelde de ander. En op dat moment trokken ze als bij afspraak alle drie tegelijk de muts van hun hoofd.
Asperge wist niet wat hij zag en of hij moest lachen of huilen. ‘Wortel! Prei! Bloemkool!’ riep hij uit. ‘Wat ís dit? Een grap? Of…’
De drie groentes lieten hun hoofd zakken.
‘Nee toch?’ zei Asperge ongelovig.
‘We wilden je niet echt in die aspergepan stoppen’, zei Wortel zacht. ‘We wilden alleen dat je eens zou voelen wat wij ook voelen. Een gewone groente. Dat jij niet meer bent dan wij.’ ‘Maar toen je daarnet zei waar jij voor leeft, dachten we ineens: dat geldt ook voor ons’, vulde Prei aan. ‘Misschien zijn we dus toch niet zo verschillend. Alleen is jouw naam wat chiquer.’

Asperge liet het even op zich inwerken. Toen zei hij: ‘Jullie hebben gelijk, ik dacht alleen maar aan mezelf. Mijn naam en bijnamen zijn mij naar het hoofd gestegen. Het spijt me! Elke groente verdient het om zo goed mogelijk bereid te worden. Op een manier die bij hem past. En welke groente we ook zijn, ons doel is mensen te laten genieten en gezond te houden.’

De drie vrienden brachten Asperge met hun auto terug naar zijn veld in Raalte. Voor ze afscheid namen, gaven ze elkaar nog een dikke knuffel. Ligt er op jouw bord een asperge met een klein groen, wit of oranje vlekje? Dat is het bewijs dat Asperge zijn bestemming heeft bereikt. Geniet ervan!

Bron: Anita Drost

Stern Catering Pan met eten Zwolle

Wilt u een gerecht met asperges bestellen? Klik dan hier.